اپیزود اول:
آقا! لطفاً برای لمس جام، دستکش بپوشید!
رفقا راستش رو بخواید، بعضی وقتا یه سری خبرهایی میرسه که آدم نمیدونه بخنده یا کلشو بکوبه به دیوار. یعنی عمق فاجعه در کنار بامزگی ماجرا، یه جور تناقض خندهدار ایجاد میکنه.
ماجرا از چه قراره؟ از جام جهانی قبلی که آرژانتین زد و ترکوند و بعد از سی و شش سال جام جهانی رو برد بوینس آیرس، همه چی تحت تأثیر این قهرمانی بود. این وسط، نقش لیونل اسکالونی، سرمربی نسبتاً جوون و آروم آلبیسلسته، خیلی پررنگه. مردی که به سالها انتظار مردم کشورش پایان داد، تیم رو قهرمان دنیا کرد و ستاره سوم رو برای آرژانتین آورد. خب، منطقاً این بشر باید هر جایی که جام هست، با پای خودش، با دست خودش، بدون هیچ محافظی، جام رو بغل کنه، ببوسه، اصلاً روی جام بخوابه! حقشه!
حالا برسیم به فاجعهای که هفته پیش در مراسم قرعهکشی جام جهانی افتاد. کلا این مراسما معمولاً پره از آدما با کت و شلوار گرون، پرستیژ و کلی تشریفات خشک و بیروح.
قهرمان جهان رو دعوت میکنن که جام رو بیاره روی صحنه. تا اینجاش اوکی. اما صبر کن! یکی از اون کارمندای اتوکشیده فیفا، که احتمالاً فکر میکنه قوانین دنیا رو خودش وضع کرده، به اسکالونی میگه: آقا! لطفاً برای لمس جام، دستکش بپوشید!
حالا من اینو میخام بگم تویی که میگی دستکش دستت کن فرض می گیریم تو سرمربی تیم قهرمان جهان رو نشناختی خب اصلا این به کنار، یه لحظه با خودت نمیگی که حتما یه آدم عادی نباید باشه که می خواد جام رو ببره روی صحنه!
بله رفقا میگه آقا برای لمس و برداشتن جام دستکش بپوشید! درست شنیدید! دستکش! اونم چه دستکشی! احتمالاً از همون دستکشهای سفید پارچهای که تو هتلهای لوکس میذارن یا اونایی که تو فیلما، کارآگاهها برای باز کردن گاوصندوق و بررسی صحنه جرم دستشون میکنن!
آخه مرد حسابی! مگه تو اسکالونی رو با کی اشتباه گرفتی؟ با یه موزه دار که داره یه اثر باستانی رو جابجا میکنه؟ یا یه نفر که داره لیوانهای کریستال رو میذاره تو جعبه؟
این بنده خدا جام رو با عرق جبین، با سالها هیجان و تشویق ملت، با تاکتیکهای خودش، نبوغ مسی و بازیکنای خفن آرژانتین از چنگ اون همه تیم درآورده، حالا تو اومدی بهش میگی دستکش بپوشه؟
تصور کن: اسکالونی وایساده کنار جام. جام همون جامه که تقریبا سه سال و نیم پیش، توی قطر با دستای عرقکرده و قلب هیجانزده بدون دستکش گرفته بود بالا. حالا، مجبورش کردن دستکش بپوشه. واقعاً چه حسی داشته؟
خودش هم با یه لحن کنایهآمیز توپ رو انداخته تو زمین بچههای فیفا و گفته: فکر کنم منو با یکی دیگه اشتباه گرفته بودن! یعنی با زبون بیزبونی گفته: بابا! من قهرمانم! من مربیم! من همونم که این جام رو از چنگ بقیه کشیدم بیرون!
اینجاس که میگم عمق فاجعهست. یعنی یه عده در فیفا انقدر درگیر قوانین و پروتکلهای خشک و خالی شدن که تشخیص نمیدن کی به کیه! برادر من، اگه نمیدونی طرف کیه، وقتی میره طرف جام، لاقل بپرسی داداش شما؟
فکر کردن جام جهانی یه لوح تقدیره که باید با دستکش لمس بشه که لک انگشت روش نیفته!
اپیزود دوم:
عذرخواهی اینفانتینو و پایان ماجرای عجیب دستکش!
ماجرا اونقدر زشت و ناجور بود که صدای خود جیانی اینفانتینو، رئیس فیفا، هم دراومد. اومده رسماً عذرخواهی کرده. گفته: باید بابت اونچه که جمعه گذشته، اتفاق افتاد از لیونل اسکالونی عذرخواهی کنم. من از طرف فیفا عذر میخوام، چون از این موضوع بیاطلاع بودم. البته که قهرمان جهان حق داره جام رو بدون دستکش لمس کنه.
اینفانتینو جان این بنده خدا حق نداشته باشه کی حق داره! مگه شوخیه؟ این جام، سمبل تلاش یه نسله. یه عمر حسرت رو با این جام تبدیل به شادی کردن. حالا این عذرخواهی، هر چند که دیره ولی خب، بهتر از هیچیه. ما به عنوان یه هوادار فوتبال میپذیریم و میذاریم روی این حساب که آقای اینفانتینو صادقانه گفته و شاید بنده خدا واقعا در جریان نبوده و خواسته یه جورایی حالا با عذرخواهی و مودبانه از دل اسکالونی دربیاره و جریان ختم به خیر بشه.
اما رفقا، این تصویر اسکالونی دستکش به دست، کنار جام توی خاطرات فوتبال میمونه. یه یادآوری خندهدار و در عین حال تلخ از اینکه چقدر گاهی اوقات، پروتکلهای خشک و خالی، جوهره اصلی یه قهرمانی رو فراموش میکنن و فقط به فکر اجرای قانونای مندرآوردی هستن!
خلاصه که ای کاش دفعه بعد، یه نفر یه گوش این کارمندای فیفا یه پچپچی کنه و بگه: آقا! ایشون قهرمان جهان هستن! اشکالی نداره جام رو لمس کنن!
امیدوارم این سوءتفاهمها دیگه پیش نیاد. و این قوانین و پروتکل ها انقد دست و پا گیر نشه که یه روز به مسی هم بگن:
لطفاً برای زدن پنالتی، حتماً از عینک آفتابی استفاده کنین تا نور خورشید باعث کاهش تمرکزتون نشه!
تا اپیزود بعدی لبخند یادتون نره…





