رفیق! این جایزه بهترین مربی سال رو نگیر، مرگ نداره ولی اخراج داره!
رفقا درود بر شما! حال و احوال؟ امیدوارم حال دلتون مثل حال این روزای لیورپول بعد از سوت پایان بازیها نباشه! یعنی انقدر داغون که طرفدارای لیورپول ترجیح میدن یه گوشه کز کنن و به افق خیره بشن. فقط می تونیم آرزوی صبر برای هوادارای لیورپول کنیم!
حالا بریم سر اصل مطلب و ببینیم ماجرا از چه قراره!
آرنه اسلوت، سرمربی لیورپول، رسماً “تحریم” مراسم اهدای جایزه «بهترین مربی سال انجمن نویسندگان فوتبال شمال» رو اعلام کرده!
دوستان، موضوع این نیست که اسلوتخان دیگه از این جایزهها خوشش نمیاد یا کلاً آدم منزوی و گوشهگیری شده. نه! قضیه اینه که ایشون فقط چند ماه پیش به خاطر قهرمانی در لیگ برتر تو فصل اولش، این جایزه خوشگل رو برنده شده بود. ولی خب، میدونین که یه جایزههایی هستن که مثل اینکه به قول قدیمیا خوشقدم نیستن!
لیورپول
ماجرای اریک تنهاخ رو که یادتونه؟ سرمربی باحال قبلی و هلندی منچستر یونایتد(که الان باحالتره، چون دیگه تو یونایتد نیست!) پارسال همین جایزه رو گرفت. به خاطر قهرمانی در جام حذفی ۲۴-۲۰۲۳. خب؟ چی شد؟ چند روز بعد، انگار که اون مجسمه یه ویزای فوری برای روبن آموریم صادر کرده باشه، تنهاخ اخراج شد و رفت پی کارش! یعنی جایزه رو میگیری، یه عکس یادگاری میندازی، بعدش حکم اخراجت میاد!
آرنه اسلوت هم که ماشاءالله باهوش. با خودش حساب کرده: “من یه روز قبلش ۳-۰ از ناتینگهام فارست باختم! ۳-۰ تو خونه! این مدت هم که همش دارم میبازم الان با چه رویی برم اونجا، جایزه رو بگیرم و لبخند بزنم؟ خب، بعدش که اخراج بشم، همه میگن: حقش بود، یارو پشت هم به صغیر و کبیر داره میبازه رفته تو مراسم جایزه گرفته و ملت قهقهه بزنن!”.
رفقا بیشک لیورپول یکی از پرافتخارترین و بزرگترین تیمهای تاریخ انگلیس و جهانه. قرمزهای آنفیلد همین چند ماه پیش، یه غولی بودن که همه جلوش لرزه بر اندامشون مستولی میشد. اوه اوه، عجب جمله قصاری گفتم. حالا بازیهای لیورپول رو میبینی طوری دارن میبازن که انگار ماموریت گرفتن بگن: “ما با افتخار، از هیچ باختی رویگردان نیستیم! دست رد به سینه هیچ تیمی نمیزنیم!” از یازده بازی آخر، هشت تاشو باختن! البته باخت به آیندهون تو لیگ قهرمانان رو حساب نکردیم این مراسم جایزه که موضوع داستانمون هست برای چند روز قبل از بازی با پیاسوی بوده.
حالا فکر کنین تو این وضعیت، بره جایزه بگیره! به احتمال قوی وقتی تو سالن بشینه، یه نفر میاد در گوش اسلوت میگه: “داداش، ۳-۰ به فارست…!”
بعد یکی دیگه: “۸ تا باخت تو ۱۱ تا بازی با این همه ستاره گرونقیمت آخه چطوری داداش؟!”
بهترین مربی سال – آرنه اسلوت
خب وقتی فکر می کنم می بینم یه جورایی کار درستی کرده اسلوت! آدم تو این حال و روز، میره یه گوشه تاریک، پتو میکشه رو سرش، نه اینکه بره تو مراسم پر زرق و برق!
اما قشنگترین قسمت ماجرا، جاییه که دیلی میل نوشته، باشگاه لیورپول در دقیقه نود، گری مکآلیستر، سفیر باشگاه رو فرستاده جای اسلوت! اونم چطوری؟ مکآلیستر داشته بازی لیدز و استون ویلا رو با فراغ بال تماشا میکرده، بین دو نیمه زنگ زدن بهش گفتن: “گری! فوری! خودت رو برسون به مراسم! مربی قایم شده!”.
یعنی مثل یه مأموریت مخفی، مکآلیستر رو فرستادن اونجا! بابا، مگه سفیر، پیک موتوریه؟ که بره جایزه رو تحویل بگیره و بیاره بذاره تو ویترین!
والا با این حال و روز الان لیورپول و اسلوت، این جایزه واقعا گرفتن نداره. مکآلیستر هم که رفته، یه پیام کوتاه از مربی خونده که خلاصهش گفته “بسیار مفتخرم”. مفتخر به چی آخه آرنه جان؟ به اینکه تیمت داره به سمت لیگ دسته پایینتر حرکت میکنه؟ یا به اینکه میخوای رکورد سرعت اخراج شدن مربی بعد از جایزه رو جابهجا کنی؟!
خلاصه که طلب صبر می کنیم برای هوادارای لیورپول و در ضمن یه سوال رفقا، نظر شما چیه؟ به نظر شما اسلوت برای فرار از طلسم جایزه قایم شد یا فقط روش نشده جلوی اون همه آدم بعد از این همه باخت ظاهر بشه؟
تا اپیزود بعدی لبخند یادتون نره…
